O mal do aire

No ambulatorio con urxencias e sen especialidade coñecida agardan cinco doentes a vez sen perdela.
Unhas cadeiras de plástico alegran a sala baixo un neon que chía de vello.
As enfermeiras cruzan a sala de espera.

Enfermeira 1
Non me sexas babiola!
Voz en off
Don, din, don! Doutor Sanjurjo acuda a Traumatoloxía, grazas. Don, din, don!
Enfermeira 1
Aviados van!
Enfermeira 2
Teño como aprehensións ou algo así, xa sabes.
Enfermeira 1
Pero que vos ensinan agora! Veña, pasa, pasa que non che vai morder, muller!
Enfermeira 2
É polo distanciamento.
Enfermeira 1
O que?
Enfermeira 2
O distanciamento afectivo, xa sabes.
Enfermeira 1
O afectivo, claro!
Enfermeira 2
Sinto que aínda non estou preparada para transmitir afectividade a un ser, xa sabes, humano. É algo moi forte para min, así de súpeto.
Voz en off
Din, don din! Doutor Sanjurjo, agárdano en Traumatoloxía, grazas. Din, don, din!
Enfermeira 1
Que esperen sentados. Sabías que o Sanjurjo está liado con Amparito a de administración? Pasan todo o santo día na fotocopiadora.
Enfermeira 2
Que irresponsabilidade!
Enfermeira 1
Mellor aí que nos quirófanos como fai Ameijeira. En canto queda un libre xa está el, e non o fai coas enfermeiras, xa me entendes. Ai, que verde estás! Pasa, pasa.
Enfermeira 2
E se agardamos á próxima quenda? Pouco debe faltar xa.
Enfermeira 1
A próxima quenda? (Ri) Veña toma un grolo e cárgate positivamente.
Enfermeira 2
Bebes no traballo?
Enfermeira 1
Ía estar unha servidora aquí senón! (Prende un pito)
Enfermeira 2
E tamén fumas!
Enfermeira 1
Estouno deixando. A que si fumaba era Gracita, contáronche a historia de Gracita a resucita mortos? Unha vez conseguiuno cun home de 90 anos que tiña a próstata coma unha sandía, aplaudiu todo o quirófano, a piques estivemos de poñer unha placa...
Enfermeira 2
Por deus, déixao!
Enfermeira 1
Que cruz vou ter contigo, mimá! Veña pasa dunha vez.


As enfermeiras saen e na sala de espera o silencio cómeo todo ou case. Tolomeu sinte unha dor intensa no seu xeonllo esquerdo, visiblemente inflamado.

Bara
Que pasa?
Tolomeu
Nada.
Bara
Dóeche?
Tolomeu
Non.
Bara
Queres algo?
Tolomeu
Déixao xa!
Bara
Síntoo
Tolomeu
A ver se saímos de aquí dunha vez.
Bara
Os seguintes somos nós.
Tolomeu
Eu.
Bara
Que?
Tolomeu
O seguinte son eu.
Bara
Si, ti, claro! Xa falta pouco.
Tolomeu
A que lle chamas ti pouco, eh? Xa me dirías o pouco que levamos aquí se a que estivera mal foses ti.
Bara
Nin que tivera eu a culpa...
Tolomeu
Non?
Bara
Como...
Enfermeira 2
Carmen Meijón, Carmen Meijón está por aí? (A Carmen lle cae a calceta ao chan) Moi ben, moi ben. Vai xusto despois deste señor con tan mala cara. (Sinala a Tolomeu) Moi ben, queda alguén por receitas? Seguro que non hai ninguén por receitas? Non, ben, moi ben. Estamos todos os que somos, así da gusto, si, si, si.
Néstor
Perdoe.
Enfermeira 2
Dígame señor paciente.
Néstor
Pode mirar se estou eu?.
Enfermeira 2
Claro que está, é algo evidente, e ata podería engadir que está un pouco nervioso. Quere uns calmantes? Non, moi ben. Alguén por receitas? Que se despistan e logo pasa o que pasa…
Néstor
Na lista.
Enfermeira 2
Perdón?
Néstor
Se estou na lista, señora.
Enfermeira 2
Señorita, que lle parece? Anda unha tan liada. Pois non o vexo por aquí. Ai, que parva estou! Pode dicirme o seu nome, por favor?
Néstor
Néstor Seijas.
Enfermeira 2
A ver, a ver, a ver. Bermejo, Meijón, non, non. Seijas, Seijas, Seijas, Néstor. Aquí está, vai xusto despois de Meijón, esa señora tan pálida. (Sinala a Carmen Meijón)
Néstor
Grazas.
Enfermeira 2
Non se merecen. Queda alguén por receitas? Non o volvo repetir máis, queda alguén por receitas? Ai! Pois repetino. Moi ben, moi ben, somos todos os que estamos. (Sae)
Pío
A enfermeira?
Néstor
Meteuse agora mesmo.
Pío
Outra vez!
Néstor
Chámea.
Pío
Mellor agardo un cacho máis.
Néstor
Leva moito tempo agardando?
Pío
Moito si, creo. É polo resultado dunha análise dende hai non sei, moito tempo creo.
Néstor
Que ten vostede?
Pío
Unha fe inquebrantable...
Néstor
Para necesitar unha análise.
Pío
A vida!
Néstor
Sempre acaba por pasarnos factura.
Pío
Quen?
Néstor
O que facemos.
Pío
Onde?
Néstor
Na vida.
Pío
En cal?
Néstor
Cada un na súa.
Pío
Vostede cre?
Néstor
Cos ollos pechados.
Pío
E se os abre?
Néstor
Pois vexo, non si?
Pío
E segue a crer?
Néstor
En que?
Pío
No que cría antes.
Néstor
Antes de que?
Enfermeira 1
(Entra) Carmen Meijón?
Enfermeira 2
(Desde fóra, berra) Montse, Montse, moveuse, moveuse…
Enfermeira 1
Distanciamento afectivo, bonita. Carmen Meijón?
Enfermeira 2
(Desde fóra) Mooooooontse!
Enfermeira 1
(Sae. Desde fóra) E agora que pasa?
Enfermeira 2
(Desde fóra) Mira aí, mira aí, que noxo, por favor!

Escóitanse berros, mobles caer e finalmente uns golpes secos de martelo esnaquizando osos dunha cabeza con pouca fortuna.

Enfermeira 1
(Desde fóra) Xa está.
Enfermeira 2
(Desde fóra) E agora quen limpa todo isto?
Enfermeira 1
(Desde fóra) Que ben o tería pasado Gracita con este. (Entra) Carmen Meijón? (Carmen fai un ruído gutural) Moi ben, Tolomeu Bermejo? (Tolomeu ergue o brazo) Ben, vai despois desa señora.
Tolomeu
Pero...
Enfermeira 1
Néstor Seijas?
Tolomeu
Escoite…
Enfermeira 1
É vostede Néstor Seijas?
Tolomeu
Non.
Enfermeira 1
Entón agarde, Néstor Seijas?
Néstor
Si, si, aquí señorita.
Enfermeira 1
Señora, se non lle importa, vai despois deste señor tan nervioso.
Néstor
Ben.
Tolomeu
Pode atenderme agora?
Enfermeira 1
Non.
Néstor
Para recoller o resultado dunha análise?.
Tolomeu
Ten que haber un erro, eu era o primeiro.
Néstor
Para as análises?
Enfermeira 1
Escoitoume dicir algo de volantes para análises, non verdade? Pois entón non amole, ademais vostede non está aquí para consulta?
Néstor
Si, para consulta.
Enfermeira 1
Entón a que ven esa teima coas análises?
Néstor
E para un amigo.

Enfermeira 1
Acabaramos!
Tolomeu
Ten que ser un erro.
Enfermeira 1
Por suposto, aquí non se dan os resultados das análises aos amigos. Non sei como non se lle cae a cara de vergonza…
Tolomeu
Pode atenderme dunha vez?
Enfermeira 1
Non berre. (Berra) Todos levamos aquí moito tempo, creo, e non nos poñemos a berrar. Ve vostede que alguén berre, non verdade? Sería de tolos, todos berrando: ai, ai, aténdame a min, a min! Ai, como me doe, a min, a min primeiro! Hai que ter un pouco de, e aturar en silencio, que ten moito mérito, sen poñerse a berrar como un mexericas. Hai que ir aprendendo a tragar, a tragar e a tragar. Vai entendendo de que vai isto? Pois trague! A ver, que era iso tan importante que non podía esperar?
Néstor
Señora, podería…
Enfermeira 1
(Berra) Que lle doe agora?
Néstor
Nada, nada...
Enfermeira 1
(A Tolomeu) Que, non fala? Estámosche ben!
Tolomeu
Eu estaba de primeiro e agora resulta que vou despois desa señora.
Enfermeira 1
O seu nome?
Tolomeu
Tolomeu Bermejo.
Enfermeira 1
Bermejo, despois de Meijón. Se ten algunha reclamación que facer, por escrito en administración se atopa a Amparito. Ala, e que lles preste! (Sae).
Pío
A enfermeira?
Néstor
Meteuse agora mesmo.
Pío
Chamareina?
Néstor
Mellor agarde un cacho máis.
Bara
Cariño, senta.
Tolomeu
Non empeces ti tamén…
Bara
Que fixen agora?
Tolomeu
Cala xa!

Read more...

O mal de ollo

Desconfianza, culpabilidade, tempo enriba dun.... e un estraño cor verde tingue os recunchos da sala de espera.

CARMEN calceta.
TOLOMEU agarra a cachola.
BARA arrepiada olla para TOLOMEU.
PÍO fala con NÉSTOR.

Escuridade. Luz.

CARMEN calceta.
TOLOMEU morde as uñas das mans.
BARA le un libro e de esguello olla para CARMEN.
PÍO olla o teito e NÉSTOR pasea.

Escuridade. Luz.

CARMEN desfai o que tiña calcetado.
BARA dorme sobre o ombreiro de TOLOMEU.
PÍO pasea, como medindo a sala.
NÉSTOR ordena a súa axenda.

Escuridade. Luz

CARMEN calceta.
TOLOMEU estírase
BARA morde as uñas.
PÍO segue cada detalle da calceta de CARMEN.
NÉSTOR limpa a roupa e cruza un par de miradas con BARA.

Escuridade. Luz.

CARMEN calceta.
TOLOMEU busca acomodo na cadeira.
BARA quita os zapatos.
PÍO arríncase pelos da caluga.
NÉSTOR dorme.

Escuridade. Luz.

CARMEN desfai a calceta.
TOLOMEU tapa a cara coas mans e rosma algo.
BARA mira o teito e conta as manchas de humidade.
PÍO arríncase pelos de todas partes
NÉSTOR escribe na axenda.

Escuridade. Luz.

CARMEN calceta
TOLOMEU móvese na cadeira cun mecánico vaivén.
BARA ten a cabeza botada para atrás e a ollada perdida.
PÍO berra en silencio, namentres belisca o seu brazo.
NÉSTOR olla para a calceta.

Read more...

O aire do condenado

O espazo vai minguando ata ficar concentrado nun punto pequeno e lixado.

Enfermeira 2
(Desde fóra) O seguinte!

Todos na sala de espera ollan para Carmen.

Tolomeu
Que fai?
Bara
Señora, señora, señora. (Carmen óllaa) Tócalle a vostede, xa pode entrar.

Carmen sorrí docemente e segue a calcetar.

Tolomeu
Está tola ou que?
Bara
Baixa a voz.
Tolomeu
Pero, pero que fai?
Bara
Calceta.
Tolomeu
Hai que foderse! E dálle co clic, clac, do demo.
Bara
Xa faltou máis.
Tolomeu
Para que? Se nin sequera sabemos canto tempo levamos aquí. Xa faltou máis, xa faltou máis, non entendo como podes dicir tantas parvadas con tan poucas palabras, debe ser unha habilidade innata, ou algo así.
Bara
Síntoo.
Tolomeu
Pódese saber que carallo sentes? A min gustaríamo saber, non sabes ti canto. Pero non o sei, mira ti! Non podo adiviñar que sentes tanto, porque ti es un síntoo con patas. Síntoo, síntoo, síntoo...
Bara
Se che presta enfádate comigo, por variar.
Tolomeu
Ai, pobriña ela! Ui! Síntoo.
Bara
Non sei por que pensas que todo o mundo quere amargarte a vida.
Tolomeu
Outra volta con iso. Mira, eu non creo que ao saír da súa casa esa paisana decidira foderme o día a min concretamente, non o creo. Pero á vista está que conseguiuno plenamente e como eu son unha persoa normal cando alguén me fode o día póñome de mala hostia, xa ves manías que che teño.
Néstor
Probou a relaxación aerobia?
Tolomeu
E vostede probou ir ó carallo?
Néstor
Era por axudar.
Bara
Grazas e perdoe.
Pío
Levan moito tempo aquí?
Bara
Non moito, creo.
Tolomeu
Non moito! Ti es parva ou es parva, senón non se explica. (Peta ca man na fronte de Bara). Ruliña levamos aquí a hostia de tempo, máis do necesario, máis do preciso, máis do que deberiamos. Méteo nesa caixa oca. (Peta ca man na fronte de Bara).
Bara
Tolomeu! Aparta violentamente a man de Tolomeu e recibe un sopapo) Tolomeu!
Tolomeu
A culpa foi túa, así que non te queixes. (Bara trata de non chorar) Síntoo! Pobriña ela! (Dálle palmadas na caluga)
Bara
Para, por favor!
Tolomeu
Cando ti digas. (Segue a darlle palmadas na caluga) Agora, ou mellor agora, ou un pouco máis tarde?
Bara
Para xa!
Tolomeu
Síntoo! Como non o dixeches un pouquiño antes. É tan sufridiña, ai! Non sei que vou facer con ela. (Agarra unha orella de Bara e retórcella).
Bara
Sóltame.
Tolomeu
Agora?
Bara
Si.
Tolomeu
Non prefires un pouco máis tarde?
Bara
Sóltame xa! (Dálle unha patada no xeonllo inflamado).
Tolomeu
Vasme deixar coxo, puta!
Bara
Non hai coxo bo.
Tolomeu
(Non pode moverse coa dor) Putas frases feitas! Vas comelas todas xuntas.
Bara
(Patada no mesmo xeonllo) Non hai dúas sen tres!


Pío sufre un ataque epiléptico parcial jacksoniano e cae ao chan.
Néstor e Bara van no seu socorro.

Néstor
Que lle pasa?
Bara
Métalle algo na boca, antes de que se arrinque a lingua.
Néstor
(Mete a man na boca de Pío) Ai!
Bara
Métalle o libro.
Voz en off
Din, don, din! Doutor Sanjurjo acuda a Traumatoloxía, veña home. Grazas.
Bara
Chama ás enfermeiras.

Tolomeu, vai onde as enfermeiras. Pío fica teso coma un pau.


Néstor
Calma home!
Bara
Non o escoita, agárreo.
Néstor
Non escoita?
Bara
Non.
Tolomeu
(Entra) Din que de seguido ven o doutor Sanjurjo.
Néstor
Estamos aviados!
Tolomeu
Coñéceo?
Néstor
Pouca xente sabe o aspecto que ten. Como vamos compañeiro?
Bara
Non pode escoitalo.
Tolomeu
É epiléptico, non xordo pailana.
Bara
Ignorante.
Tolomeu
Fríxida.
Bara
(Patada no xeonllo) Cala e axuda.
Tolomeu
(No chan) Puta!
Bara
A epilepsia provoca normalmente alucinacións auditivas e visuais, polo que é mellor non engadir novos estímulos.
Néstor
Alucinacións?
Tolomeu
Tarada grandilocuente. (Asfixia a Bara sobre o corpo de Pío) Algunha alucinación auditiva ou visual?
Bara
Si, semellas un ser humano, cabrón!
Enfermeira 1
(Entra) Están tolos ou que, e ese home no chan?
Néstor
Tivo un ataque.
Enfermeira 1
Xa pasou?
Néstor
Si.
Enfermeira 1
E a que esperan? Senten a ese pobre home, que traballo máis ruín, meu deus!
Néstor
Non habería que darlle algo?
Enfermeira 1
Cantas veces lles teñen dito que non se automediquen, cantas, eh? Non ven os anuncios, non atenden as campañas informativas, por favor.(Toma unha pílula vermella).
Néstor
Pero vostede…
Enfermeira 1
Eu que? (Engulipa o resto do bote das pílulas).
Néstor
Debe saber.
Enfermeira 1
Se eu lle contara! Pero este non é o lugar nin o momento. Avisaron a un médico?
Tolomeu
A súa compañeira foi na procura do doutor Sanjurjo.
Enfermeira 1
Pois xa virá. (Sae)
Voz en off
Don, din don! Doutor Ameijeira, agárdano en quirófano tres, quirófano tres, tres. Doutor Sanjurjo, déixeo. Don, din, don!
Tolomeu
Decatouse de que a vella nin se inmutou?
Néstor
Si.
Tolomeu
Clic, clac, clic, clac, clic, clac…
Pío
(Un doce arrecendo percorre o seu nariz) Corpo de Cristo! (Morde unha orella de Tolomeu) Amén!
Tolomeu
Cabrón!

Pío chora coma un neno perdido.

Néstor
Xa pasou, veña home…
Bara
Non lle fale que é peor.
Tolomeu
(Olla para Carmen) Clic, clac, clic, clac…
Pío
Fun eu, fun eu, a culpa foi miña, non sei que fixen pero fun eu. E as bágoas non salvan, non salvan, fun eu.
Néstor
Fomos todos.
Pío
Fun eu. (Abre os ollos coma pratos) Non quero velos, así non. (Chora e vai meterse debaixo dunha cadeira).
Bara
(A Néstor) Déixeo.
Tolomeu
Clic, clac, clic, clac, clic…
Bara
(A Néstor) Déixeo.

Néstor
Creo que precisamos un pouco de flexibilidade mental para enfrontarnos a unha realidade digámoslle, intrigante. De primeiras todo semella un típico caos funcionarial pero iso incriblemente non nos serve neste caso, polo tanto sexamos flexibles. Xa ve, no fondo a situación é un gratificante enigma intelectual.
Bara
Non entendo onde quere ir pa...
Néstor
Comparto a súa opinión, eu teño uns días moi sinalados e horas preestablecidas para obrigarme a dicir cousas que non entendo nin me preocupan o que non teño moi claro e que agora sexa un deses días, é o que eu chamo a seguridade da indefinición. E sabe cal é o motor que me permite facer esas piruetas dialécticas?
Bara
Sorpréndame.
Néstor
A flexibilidade, a flexibilidade.
Bara
Se o final todo vai ser cuestión de facer un pouco de exercicio.
Néstor
Xa fago, non crea! Cando teño tempo corro un pouco e logo fago unhas táboas específicas de ximnasia.
Bara
Pois moi ben.
Néstor
Sempre nesa orde, primeiro corro un pouco e logo fago unhas táboas específicas de ximnasia.
Bara
Ximnasia, si.
Néstor
Non, primeiro corro un pouco e logo fago unhas táboas específicas de ximnasia. Que parece que non me explico, non é facer ximnasia é correr primeiramente un pouco e logo facer unhas táboas de ximnasia.
Bara
Específicas.
Néstor
Específicas si, específicas, así é como é.
Enfermeira 1
(Entra) Para o resultado das análises?
Néstor
Ese señor (Sinala a Pío que segue baixo a cadeira).
Enfermeira 1
Alguén máis?
Enfermeira 2
(Entra) Alguén para receitas?
Enfermeira 1
Mona, isto tócame a min, ti pasa e remata o choio.
Enfermeira 2
Montse…
Enfermeira 1
Nin Montse, nin hostias…
Enfermeira 2
Alguén para receitas? Non o penso repetir, alguén para receitas? Por favor, pidan unha receita, só unha. (A Montse) Non quero ir, non quero.
Enfermeira 1
Dásme vergoña allea.
Enfermeira 2
Polo que máis queiras!
Enfermeira 1
Xente coma ti é a que escaralla está profesión tan bonita, estarás contenta? Pasa!
Enfermeira 2
Non!
Tolomeu
Enfermeiras!
Enfermeira 1
Auxiliares técnicas sanitarias se non lle importa.
Tolomeu
Non, pero a señora que tiña que entrar…
Enfermeira 2
(A Montse) Por que teño que ser eu? Coa cantidade de xente disposta a facelo, así con discreción e bo ánimo. É importante o bo ánimo, non si?
Enfermeira 1
Si moito, ala pasa!
Enfermeira 2
(Berra) Non, por cristo bendito, nonnnnnn !
Pío
Amén! (Persígnase, ponse de xeonllos e semella pregar a alguén)
Enfermeira 2
(Meditabunda e co uniforme lixado de sangue entra) Como puido crear o noso señor semellantes máquinas de inmundicias e logo dicir que somos a súa imaxe e semellanza. (Detense diante de Pío e abre os brazos) Que é o ceo, unha lameira de pus e excrementos.
Pío
Amén! (Persígnase)
Bara
Rosaura, Rosaura Pujalte?
Enfermeira 2
Si.
Bara
Bara, Mª Bara Requeijo Tojeiro, lembras? Das Filipensas sacramentais, eu sentaba xusto detrás túa. (Canta) “Soy feliz, soy feliz cuando recibo. Soy feliz cuanto más y más me dan. Pero hoy he hecho un gran descubrimiento. Soy mucho más feliz al dar”.


Rosaura Pujalte sae afogada en bágoas.

Enfermeira 1
Estará contenta, morbosa!

Read more...

O aire do morto

Post hoc, ergo proper hoc.
O silencio da sala de espera fai augas por mor dunha mosca obsesionada cun bico dun tubo fluorescente moi indeciso.

Pío
Xa foi?
Néstor
Si.
Pío
O que?
Néstor
As análises.
Pío
Que análises?
Bara
Aínda está baixo os efectos do shock.
Pío
Que shock?
Tolomeu
Non lle fago caso.
Pío
Que facemos aquí?
Néstor
O enigma dos enigmas, meu amigo.
Pío
Aquí, nesta sala.
Néstor
Iso concreta máis a cuestión pero aínda así precisariamos unha análise completa.
Tolomeu
(A Carmen) Clic, clac, clic, clac...
Néstor
Non nos precipitemos, primeiro ordenemos a información da que dispoñemos. Sabemos a que vimos aquí, este señor por unha análise completa e os demais para consulta.
Bara
Eu non, eu deixei todo por acompañar a ese hipocondríaco paranoico. (Aparta coa man a mosca namorada)
Tolomeu
Este vulto é hipocondríaco, mona!
Bara
Psicosomático, imbécil!
Néstor
Ben, unha análise, dúas consultas e unha por obrigas.
Tolomeu
E ela? (Sinala a Carmen)
Néstor
Teremos que supoñer que consulta xa que está na lista cos demais.
Pío
Canto tempo levo aquí?
Néstor
Por lóxica non pode ser moito, podo observar que non se produciron cambios visibles nin no entorno nin en nós polo tanto desde un punto de vista…
Pío
Que senten vostedes?
Tolomeu
Nada.

Bara olla intrigada a Pío, sen saber moi ben como responder a pregunta que ven de facer. Tolomeu non deixa de seguir os movementos da calceta de Carmen.


Néstor
Tomarei nota de todo, así evitaremos a reiteración e polo tanto a perda de tempo. Estarán comigo en que non hai nada máis estéril que a reiteración reiterada. Observan o monótona que resulta? Iso é o que temos que evitar.
Bara
Maldita mosca! Leva todo o día dando a lata. (Afasta a mosca coa man)
Pío
É verde?
Bara
Pesada!
Pío
Tiña dúas ás, seis patas e unha ollada así como dispersa?
Bara
Non se excite de máis.
Pío
Esas son as peores.
Néstor
Que dixo antes?
Tolomeu
Nada.
Néstor
Non, vostede.
Bara
Non se excite de máis.
Pío
Sempre hai algo máis.
Néstor
Exacto.
Tolomeu
Clic, clac, clic, clac…
Néstor
Escoiten: maldita mosca! Leva todo o día dando a lata.
Pío
E eu dixen…
Néstor
É verde? Pero iso é intranscendente.
Pío
Sabe algo do marabilloso mundo dos insectos que eu non saiba?
Néstor
Escoiten: Maldita mosca! Leva todo o día. Decátanse? Non é unha frase casual, reflexa unha reflexión inconsciente, unha lóxica pura. Se esa mosca como eu penso non perseguiu á señorita desde a casa.
Pío
Moi pouco probable.
Néstor
Entón, sabemos con case total certeza que levamos aquí todo o día.
Bara
Dedución racional pura.
Néstor
Non se dispersen, xa sabemos por que estamos aquí e canto tempo levamos esperando, exactamente todo o día.
Tolomeu
E iso de que nos serve?
Néstor
O saber nunca é inútil niso estarán comigo.

Silencio longo.

Tolomeu
E ela?
Pío
Ela?
Tolomeu
Si.
Bara
Non o escoiten.
Tolomeu
Clic, clac, clic, clac… (Encárase a Carmen). Que facemos aquí? Conteste, por que estamos aquí? Que vai pasar? (Carmen sorrí docemente) Conteste, por que ten que ser así? Por que, por que? (Cae de xeonllos diante de Carmen) Conteste polo amor de deus!
Pío
(Cae de xeonllos tamén e prégalle a Carmen) Ave María purísima, é certo. Aquí me tes de xeonllos, repetidamente, sigo aquí insistentemente. Olla para min, olla para min. (Racha a camisa e vese o cilicio que leva arredor da cintura). Sangue para ti, dor para min, podo aturar o que sexa, teño que facelo por ti, por min, por todos. Fun eu, fun eu, si, fun eu, e xa non se poden cambiar as cousas, que teño que facer agora? Olla para min, olla para min. (Quita os pantalóns e amosa as pernas cheas de cortes) Pola miña culpa, pola miña grandísima culpa. Non merezo estar aquí de xeonllos, son tan miserable, tan imperfecto, tan débil. Olla para min, olla para min. (Golpearse contra o chan e as cadeiras) Olla para min, olla para min.
Enfermeira 1
(Entra) O que faltaba. (A Pío) Vostede poña a roupa, e deixe o mobiliario en paz. Que traballo máis ruín! (Sae)
Bara
Saiamos de aquí.
Néstor
Supoñamos que fose posible…
Tolomeu
Clic, clac, clic, clac…
Néstor
Consecuentemente existirán unhas fases ou condicións que haberá que cumprir. Supoñamos que somos quen de identificar esas, digamos, condicións necesarias e suficientes. Unha vez feito isto deberemos supoñer que está na nosa man levalas a diante cousa moi arriscada a estas alturas. O que nos leva a supoñer que a premisa de partida, é dicir a suposición da posibilidade de saír de aquí e moi pouco probable, aínda que é posible que non. Estou por afirmar que a pregunta de partida está mal formulada.
Bara
Só temos que saír e xa está.
Néstor
(Ri coma un tolo) Saír, saír di, así sen máis, pero en que mundo vive vostede? Perdoe a miña franqueza, observa o matiz tan cruel desta palabra? Franqueza, franqueza, franqueza...
Pero non se perda todo iso non son mais que suposicións, supoñamos, supoña. Vou ter que facerlle un fogar quente a este verbo tan apañado e pouco comprometedor. Exactamente á primeira persoa de singular do presente de indicativo “supoño”, cun fermoso signo de interrogación “supoño?” (Ri). Supoño que iso me fixo graza. (Escacha a rir).
Bara
Que lle pasa?
Néstor
Nada, supoño. (Ri ata chorar)
Tolomeu
Clic, clac, clic, clac…
Enfermeira 1
(Desde fóra) Vas tragar polas boas ou polas malas, como me chamo Montserrat Gil Fagilde que vas tragar.
Enfermeira 2
(Desde fóra) Eu non son coma ti, eu non son coma ti, eu non son. (Entra medio espida e cuberta de sangue). Eu non quero seguir con isto, son inocente, inocente.
Enfermeira 1
(Entra) Non fuxas puta.
Enfermeira 2
Eu son inocente!
Enfermeira 1
(Colle polo pelo a Enfermeira 2) Vas ver o que é xogar aos médicos en serio.
Enfermeira 2
Son inocente, inocente, por favor non, iso non.
Enfermeira 1
Parviña! Que vas asustar aos señores pacientes, e xa teñen de abondo co seu. (Saen)


Tolomeu lixa a cara co sangue que deixou no chan a Enfermeira 2.

Enfermeira 1
(Desde fóra) Traga, hostia!

Enfermeira 2
(Desde fóra, coa boca chea). Nooonnn!

Bara recolle as súas cousas.

Néstor
Onde vai, onde vai?
Bara
Voume.
Tolomeu
Clic, clac, clic, clac…


Bara vai cara a porta mais ao chegar a soleira detense. Néstor curioso vai cando ela e tenta botar o brazo fóra mais non é quen e recua. Bara volve e senta, Pío de xeonllos e cos brazos abertos prega en silencio aos pés de Carmen que non deixa de calcetar.
De lonxe chegan as voces das enfermeiras, Montserrat repite como ladaíña “traga”, e Rosaura berra case sen voz xa. Pouco a pouco vai gañando o silencio e ó remate só se escoitan as agullas de calcetar de Carmen, clic, clac, clic, clac, clic, clac…

Enfermeira 1
(Entra) Carmen Meijón, Carmen Meijón? (Le no volante). Xordomuda, é xordomuda a desgraciada! (Cóllea do brazo) Vamos Carmen que lle toca a vostede.
Carmen
O!
Enfermeira 1
Si muller. (Saen) Mira bonita o que che traio.
Enfermeira 2
Outro máis non, polo que máis queiras, outro non!
Enfermeira 1
O seguinte!


A mosca namorada morre electrocutada polo seu amor e a sala de espera fica máis escura aínda que os corazóns dos catro doentes. Escuro final.

Read more...